De geelvleugel ara, anders dan de naam doet vermoeden is deze papegaai voornamelijk rood gekleurd. De vleugels zijn geel en blauw. Deze bijzondere kleurstelling maakt het een kleurrijke vogel die opvalt en bij velen hét voorbeeld is van hoe een papegaai eruit ziet. In dit artikel alles over deze bijzondere ara.
Algemeen | Leefgebied | Intelligentie | Voeding | Bedreigd
Algemeen
| Naam | Geelvleugel ara |
| Wetenschappelijke naam | Ara macao cyanoptera |
| Lengte | 76-91 cm |
| Spanwijdte | 101-122 cm |
| Gewicht | 900-1500 g |
| Kleur | Rood, geel, blauw en groen |
| Kenmerkende eigenschap | Gele vlekken op de vleugels |
| Levensverwachting | 50-60 jaar |
| Verspreiding | Midden-Amerika en Zuid-Amerika |
| Habitat | Bossen, regenwouden, savannes |
| Dieet | Zaden, noten, fruit, insecten en kleine dieren |
| Sociaal gedrag | Leven paarsgewijs of in kleine groepen; sociaal en intelligent |
| Bedreigd | Ja, in het wild worden ze bedreigd door habitatverlies en illegale handel |
Leefgebied
Geelvleugel ara’s (Ara Macao) komen voor in Zuid-Amerika. Daar bestaan er twee ondersoorten: pagegaaien met vrijwel alleen geel op de vleugels en een variant die eveneens wat groen heeft. De geelvleugel ara’s met bijna alleen geel op de vleugels komen uit Midden-Amerika, de vogels met meer groen tussen het geel stammen uit het zuidelijke gedeelte van hun verspreidingsgebied, meer richting Peru en Brazilië. Omdat er al sinds de jaren ’70 geen vogels meer geëxporteerd worden uit Peru en Brazilië zijn de meeste vogels die hier in Nederland gehouden worden afkomstig uit Midden-Amerika.
Intelligent karakter
Geelvleugel ara’s zijn niet alleen prachtig om te zien, het zijn ook zeer intelligente dieren. Dankzij hun nieuwsgierige karakter kunnen ze gemakkelijk worden getraind om trucjes te leren en kan de ara aangeleerd worden korte zinnen te “praten”. In het wild communiceren ze met soortgenoten door middel van harde, schelle kreten en fluitjes. Hoewel geelvleugel ara’s over het algemeen rustig en vriendelijk zijn, kunnen ze zeker ook luidruchtig zijn en hebben ze veel bewegingsruimte nodig.
Voeding
Geelvleugel Ara’s zijn hyperintelligent. In de natuur moeten ze goed nadenken over wat ze eten en hoeveel voedsel ze tot zich nemen. De meeste vruchten en noten die ze eten zijn namelijk nog onrijp en zitten vol met gifstoffen. Nu kunnen ze daar wel kleine beetjes van eten, maar te veel is ook voor deze vogels niet goed. Dus als ze een snavel vol van de ene giftige plant hebben gegeten moeten ze weer op zoek naar iets anders.
Om hun voedsel te ontgiftigen, eten ara’s ook wel klei in zogenoemde “clay licks”. De klei en aarde die ze daar eten bindt aan het gif in hun voeding zodat de gifstoffen niet in hun bloed komen. In plaats daarvan worden deze door het darmkanaal geleid en uitgescheiden. Door deze bijzondere samenstelling van het dieet kunnen Ara’s en andere papegaaien overleven in het oerwoud.
Teruggelopen populatie
Dat die export niet zonder effect is geweest is wel duidelijk omdat in al de landen van Midden-Amerika de Geelvleugel Ara nu erg zeldzaam is. Alles bij elkaar vliegen er nog maar 5000 van deze ondersoort rond. De rest zit allemaal in Europa of Amerika. Gelukkig is de export van vogels in veel Midden-Amerikaanse landen nu ook verboden. In Costa Rica zijn de mensen van “Amigos de las Aves” bezig om deze vogels weer uit te zetten in nieuwe natuurreservaten.
Handel in deze papegaaien is trouwens niets nieuws. Ook de oorspronkelijke bewoners van Noord- en Zuid-Amerika handelden in deze vogels. De Anasazi indianen beschouwden ze als heilige vogels en gebruikten ze in hun rituelen. Er is zijn zelfs aanwijzingen dat de vogel speciaal gekweekt werden.