De Duitse Herdershond (ook wel “Duitse Herdershond”, “German Shepherd” of “Elzasser wolfshond”/”Alsatian Wolf Dog” genoemd) behoort tot de top 10 van meest populaire hondenrassen in Nederland en België en is waarschijnlijk een van ’s werelds meest erkende hondenrassen. Niet alleen als gezelschapsdier is de Duitse Herder uitermate populair, ook voor andere toepassingen is dit ras veelgebruikt: van “acteur” in films tot reddings- en hulphond tot speurhond en drugshond, Duitse Herders worden ervoor gebruikt. In dit artikel alles over dit leuke hondenras!
| Rasnaam | Duitse Herder |
| Ras formaat | middelgrote hondenrassen |
| Afkomst | Duitsland |
| Andere benamingen ras | Duitse Herdershond, German Shepherd, Elzasser wolfshond / Alsatian Wolf Dog |
| SCHOFHOOGTE |
|
| GEWICHT |
|
| TYPE HOND | Herdershonden en Veedrijvers behalve Zwitserse Sennenhonden/Herdershonden – waken – herdershond – speurhond |
| VACHT | glad en ruw |
| levensverwachting | 9 tot 13 jaar |
Karakter Duitse herdershond
Het karakter van de Duitse Herdershond is het te omschrijven als afstandelijk, maar meestal niet agressief. Het zijn gereserveerde honden die niet meteen vrienden maken, maar wanneer ze dit eenmaal wel doen, buitengewoon loyaal zijn. Het zijn zeer energieke dieren die veel beweging nodig hebben. Als eigenaar dien je hier dus goed rekening mee te houden.
Intelligent
Ze zijn intelligent en goed trainbaar. Dit is een van de redenen dat dit hondenras voor zoveel verschillende doeleinden ingezet wordt. In vrijwel alles kunnen ze getraind worden, van het waarschuwen voor de deurbel tot het vinden van lawineslachtoffers.
Inzet als waakhond
Naast zijn energieke eigenschappen is de Duitse Herder soms ook wat achterdochtig en kan het dier wat afstandelijk zijn. Deze kenmerken maken van de Duitse Herdershond uitermate geschikt als waakhond. Wanneer het dier zich bedreigd voelt, zal hij beschermend zijn en krachtig overkomen. Deze eigenschap betekent wel dat soms wat meer tijd gestoken moet worden in socialisatie van het dier.
Duitse herder als huisdier
Om er een echte familiehond van te maken die goed samen gaat met verschillende mensen moet de hond goed leren wennen aan zo veel mogelijk situaties en mensen. Wordt dit goed gedaan, dan worden ze erg gemakkelijk in de omgang en goed benaderbaar. Ze zullen dan uitstekend passen in een gezin.
Echt gezelschapsdier
Maar heeft de Duitse Herdershond dan helemaal geen dingen die hij niet kan? Helaas, ook deze hond heeft een aantal zaken waar hij minder goed in is. Zo kan deze hond niet lang alleen zijn. Zonder het gezelschap dat hij nodig heeft en de nodige uitdagingen op gebied van training raakt hij verveeld en gefrustreerd. Dit kan resulteren in ongewenst gedrag als blaffen of baldadigheid. Daarnaast is het belangrijk aandacht te besteden aan socialisatie als pup zijnde. Laat de hond wennen aan zo veel mogelijk situaties, mensen en andere dieren.
Geschiedenis en oorsprong
Het Duitse Herder hondenras is relatief nieuw en dateert uit 1899. Na zijn carrière in het leger richtte Max von Stephanitz zich op het experimenteren met hondenfokkerij. Stephanitz bestudeerde de foktechnieken van de Britten die bekend stonden om het creëren van uitzonderlijke herdershonden en bezocht verschillende bijeenkomsten en tentoonstellingen. In 1899 kocht hij een hond op een tentoonstelling die zijn ideaalbeeld van een hond het dichtst benaderde. Deze hond, Hektor vom Linksrhein, gebruikte hij om mee verder te fokken. Zijn doel: een superieur Duitse Herdershondenras creëren dat zou gaan werken als herdershond.
De herdershond zoals we die nu kennen
Toen Duitsland steeds meer begon te industrialiseren zag von Stephanitz de noodzaak voor dergelijke honden vervagen. Hij was echter vastbesloten dat zijn ras werkhonden zouden worden. Hij besloot dan ook dat de toekomst van de hond in politiewerk en militaire dienst was. Gebruikmakend van zijn militaire connecties overtuigde von Stephanitz de Duitse regering het ras te gebruiken. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende de Duitse herder als hond van het Rode Kruis, maar ook als koerier, redder, bewaker, bevoorradingsdrager en schildwacht.
Tegenwoordig wordt het ras nog altijd voor dergelijke taken ingezet, maar ook steeds vaker als huis- en gezelschapsdier gehouden.
Verzorging
Qua verzorging is de Duitse Herdershond niet de moeilijkste. Wel dient de vacht regelmatig geborsteld te worden omdat ze redelijk veel verharen. Met een speciale ” herderhark” kan de losse ondervacht gemakkelijk verwijderd worden.
Uitdaging nodig
Zijn oorspronkelijke doel als hoeder van kuddes is nog altijd terug te zien in de energie die dit ras heeft. Duitse Herders dienen deze energie goed kwijt te kunnen en hebben dus veel beweging nodig. Daarnaast worden ze graag uitgedaagd: ze willen werken voor hun baasje en graag geestelijk uitgedaagd worden. Daag je hond dus uit door spullen te laten apporteren en beloon ze hier uitbundig voor. Andere mogelijkheden zijn deelnemen aan behendigheidstrainingen of gehoorzaamheidsproeven. Je hond zal dit zeer waarderen!
Laat je Duitse Herder niet voor langere tijd alleen. Doe je dit wel, dan kunnen gedragsproblemen optreden. Besteed dus altijd voldoende aandacht aan je Duitse Herder.
Duitse Herders houden daarnaast van kauwen. Met hun krachtige kaken kunnen ze veel schade aanrichten. Daarnaast kan kauwen op verkeerdere materialen slecht zijn voor de hond. Koop daarom kauwspeeltjes en botten die speciaal voor grote honden bedoeld zijn. Zo heeft je hond altijd wat te doen, ook als je even geen tijd hebt om hem te vermaken.
Voeding
Bij Duitse Herders is het geven van goede, kwalitatieve voeding extra van belang. Het spijsverteringsstelsel van dit ras is gevoeliger dan die van andere rassen. Zorg daarnaast dat je hond na het eten tenminste twee uur rust voor optimale vertering. Zo voorkom je dat er maagproblemen als maagtorsie/verdraaiing optreden doordat de hond zich te snel na het eten druk maakt of stress heeft. Voorkom ook dat de hond te dik wordt. Dit kan problemen met gewrichten veroorzaken, iets waar Duitse Herders gevoeliger voor zijn dan de meeste andere rassen.
Afmetingen en levensverwachting
De Duitse Herder is een middelgroot hondenras dat behoort tot de herdershonden. Een volwassen Duitse Herder wordt ongeveer tussen de 60 en 65 centimeter hoog (schofthoogte). Een volgroeid teefje is met een schofthoogte tussen de 55 en 60 cm iets kleiner. Het gewicht van een volwassen reutje ligt ongeveer tussen de 30 en 40 kilo, een gemiddeld teefje is met een gewicht tussen de 22 en 32 kilo wat lichter. Een Duitse Herder wordt zo’n 9 tot 13 jaar oud.
Duitse Herders met kinderen en andere dieren
Duitse herders gaan goed samen met kinderen en zijn daarom uiterst geschikt voor gezinnen met kinderen. Daarnaast kunnen ze goed overweg met andere honden en zijn ze dus prima te combineren met een ander dier.