De blauwborst is een moerasvogel die vooral in waterrijke gebieden met veel begroeiing voorkomt. Hij leeft van insecten, larven en ook wel van zaden. Er bestaan twee ondersoorten blauwborsten: de witgesterde en de roodgesterde blauwborst. De eerste heeft een witte vlek op de borst in een vorm die doet denken aan een ster en de tweede een rode vlek. In Nederland komt vooral de witgesterde blauwborst voor. Deze broedt in West-, Midden- en Zuid-Europa, terwijl de roodgesterde het noordelijker (Scandinavië, West-Rusland) zoekt.
Blauwborst in Nederland
In tegenstelling tot veel andere moerasvogels gaat het goed met de blauwborst. In de afgelopen twintig jaar is het aantal broedpaartjes verveelvoudigd. In deze periode heeft de vogel nieuwe gebieden gekoloniseerd en heeft oude gebieden weer in gebruik genomen. De toename in populatie kan gedeeltelijk verklaard worden door verdroging. Blauwborsten zoeken hun voedsel op de grond en door de verdroging zijn er ‘drogere moerassen’ ontstaan. Daarnaast is door het wegvallen van het getij in de Biesbosch de bodem daar droog komen te liggen. Ook de ontwikkeling van de Oostvaardersplassen heeft bijgedragen aan het succes van de blauwborst. Aangenomen wordt dat vanuit de Biesbosch en de Oostvaardersplassen de kolonisatie van nieuwe gebieden begonnen is.
Beschermde vogel
De blauwborst is beschermd via de Vogelrichtlijn van de EU. De vogel broedt in Nederland in zulke grote aantallen dat Nederland extra beschermde gebieden voor de soort moet instellen.
De verwachting is dat het succes van de blauwborst van tijdelijke aard is. Bij verdergaande verdroging worden de huidige broedgebieden te droog. Door verruiging worden andere gebieden langzaam maar zeker ook weer ongeschikt voor de vogel. Als gevolg van de vernatting van de duinen valt de blauwborst echter steeds vaker in duingebieden aan te treffen.